“صفر تا صد ماجرای هند”
“قتل عام مسلمانان مظلوم هند زیر سایه سکوت جهانیان”
ماجرا از آنجایی آغاز می شود که حزب فعلی حاکم بر هند BJP ، قانونی در مجلس به تصویب می رساند که به موجب آن کسانی که نمی توانند هندی بودن خود را با مدارکی که منوط به قبل جوالی ۱۹۸۸ باشد را اثبات کنند از کشور هند اخراج می شوند. (قانون…NRC )
پس از آن که دولت این قانون را در ایالت آسام به اجرا گذاشت، حدود یک میلیون نهصد هزار نفر نتوانستند هندی بودن خود را اثبات کنند؛ از این تعداد یک ملیون سیصد هزار نفر غیر مسلمان بودند که باید اخراج می شدند اما حزب حاکم که متشکل از هندوهای افراطی است را اوالا با کمبود بانک رای مواجه می کرد وثانیاً تعداد هندوها را در هند کاهش می دهد.
لذا با خباثت تمام، قانونی تحت عنوان اصلاحیه شهروندی (CAB) در مجلس مطرح کرد؛ طبق این قانون اتباع غیرهندی سه کشور بنگالدش، پاکستان و افغانستان که از مذاهب هندو، مسیحی، سیک، بودایی، جین و زرتشت هستند می توانند در هند با شرایطی حق شهروندی بگیرند اما مسلمانان از این گروه شمرده نشده اند. این قانون در ۲۰۱۶ مطرح شده بود اما به رای گذاشته نشد.
ناارامی ها از دسامبر سال ۲۰۱۹ و از وقتی شروع شد که ، مجلس اعیان پارلمان هند، لایحه اعطای شهروندی به مهاجران غیرمسلمان از کشورهای همسایه را به تصویب درآورد، منتقدان این قانون جدید را گام دیگری در جهت هندوسازی مجدد هند میدانند و معتقدند که این لایحه بخشی از دستور کار دولت «نارندرا مودی» نخست وزیر این کشور برای به حاشیه راندن مسلمانان هند و اهانت به اصول برابری در قانون اساسی هند است.
نخست وزیر فعلی هند نارندرا مودی اولین نخست وزیری است که بعد از استقلال هند به فلسطین اشغالی سفر کرد و روابط هند واسرائیل را عادی سازی کرد.
بی شک حوادث اخیر کشمیر، مسجد بابری، تغییر اسامی اسلامی شهرهای هند و اینک این قوانین از ثمرات این پیوند نامشروع است.
نا ارامی ها مجدد و وقتی که نارندرا مودی، نخست وزیر هند و دیگر مقامات هندی سرگرم پذیرایی از دونالد ترامپ، رئیس جمهور ایالات متحده امریکا بودند ، شدت گرفت.
در روز یک شنبه انتشار تصاویر حمله یک گروه هندو به یک فرد مسلمان که در حال بازگشت از مسجد به خانه بود واکنشهای زیادی را برانگیخته است.
خبرگزاری رویترز در این زمینه نوشته، «محمد زبیر» ۳۷ ساله در مسیر مسجد به خانه با عدهای از هندوهای متعصب مواجه میشود که فورا توسط آنها محاصره میشود و زیر ضربات چوب، میله های آهنی و مشت و لگد آنها گرفتار میشود.
وی درباره این حمله گفت: «من از آنها پرسیدم چرا به من حمله میکنید؟ آیا کار اشتباهی کردم؟ اما آنها به حرف من گوش نمیدادند و به فریاد میزدند این مسلمان حرام زاده را بکشید. کلی آدم آنجا ایستاده بود و هیچ کس به کمک من نیامد.»
رویترز در ادامه گزارش داده است در نزدیکی محل حمله به زبیر در هلی نو پایتخت هند، معترضان هندو و مسلمان به مدت چندین ساعت با درست کردن موانعی شبیه به سنگر با پرتاب سنگ و بمبهای دست ساز با یکدیگر به زد و خورد پرداختند.
روزنامه گاردین میگوید که در این درگیریهای ۴ روزه در شمال شرق دهلی نو تعداد از مساجد به آتش کشیده و مسلمانان زنده زنده در خانه هایشان سوزانده شدهاند و یا آنها را به خیابانها کشانده و مورد ضرب و شتم شدید قرار دادهاند. فروشگاههای و اماکن متعلق به مسلمانان به آتش کشیده شده و در خیابانهایی که مسلمانان و هندوها پیش از این مسالمت آمیز در کنار هم زندگی میکردند اجساد کف خیابان دیده شده و مغازه ها و منازل زیادی تخریب شدهاند.
گاردین میگوید که پلیس هند در بسیاری از موارد کنار ایستاده و یا حتی به کمک هندوها رفته و در این جنایات به آنها ملحق شده است.
این مساله مهمی است که دیدگاه برخی تحلیلگران درباره سازمان یافته بودن خشونتها علیه مسلمانان را تقویت میکند.
برخی خبرها حکایت از دخالت مستقیم نیروهای پلیس در این درگیری ها دارند و می گویند:
پلیس با بی رحمی تمام این تظاهرات مسالمت آمیز را سرکوب می کند و کسانی که این اخبار را انتشار می دهند را تهدید می کند و اوضاع را به جنگ داخلی مذهبی سوق می دهد همان چیزی که هندوهای افراطی به دنبال آنند.
عصر روز جمعه ۱۳ دسامبر تظاهرات مسالمت آمیز دانشجویان دانشگاه جامعه اسلامی دهلی در خیابان اصلی این دانشگاه که در منطقه مسلمان نشین اوکهال واقع شده است توسط پلیس با گاز های اشک آور و سپس با مجروح کردن دانشجویان و ضرب و شتم بی رحمانه آنان که گویی کینه های چند صد ساله به مسلمانان را در دل دارند، این تظاهرات را وارد نبرد خیابانی کرد.
پلیس سپس با ورود غیر قانونی به داخل محوطه این دانشگاه اسلامی بسیاری را تا حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار داده و با حمله به مسجد جنوبی دانشگاه و شکستن درب ها و شیشه های آنجا به خوابگاه دختران را نیز تعرض کرده و با قطع برق آنجا شروع به آزار آنان کرده است.
( امیرالمومنین، علی(ع) : اگر مسلمانی پس از این «غارت خلخال زن یهودی» از اندوه بمیرد، نه تنها نباید ملامتش کرد بلکه مرگ را سزاوارتر است. )
کاری که این حزب آپارتاید مذهبی در حال انجام آن است، پیروی از رژیم اشغالگر صهیونیستی در فلسطین اشغالی است؛ روز ۱۵ سپتامبر تا کنون پلیس و نیروهای زیردست شان مناطق مسلمان نشین در دهلی و سایر نقاط هند را درمحاصره قرار داده و عبور و مرور و زندگی روزمره را دچار اختلال کرده است.
روزنامه «اندیان اکسپرس» روز پنج شنبه گزارش داده است که در درگیری میان مخالفان و طرفداران این قانون در دهلی نو پایتخت این کشور دست کم ۳۴ تن کشته و بیش از ۲۵۰ نفر زخمی شدند ، ۴ مسجد تخریب شده است.
طبق آمار به زودی کشور هند پرجمعیت ترین کشور شیعه جهان خواهد شد، شیعیانی که بسیاری شان شیفته فرهنگ و آیین انقلابی ایران هستند.
ابعاد کوچکتر این ماجرا را در کشمیر می شود مشاهده کرد. قریب یک سوم جمعیت کشور هزار ادیان هند، شیعه هستند.
تا امروز هند به آزادی ادیان شناخته می شد، اما هندوهای افراطی به حمایت از دولت مودی و با چراغ سبز امریکا و اسراییل کمر همت بسته اند تا با نام تثبیت هندوئیسم و دفاع از فرهنگ هند، فشار را بر مسلمانان و به خصوص شیعیان هند بیشتر کنند و تعداد زیادی از آنها را از هند اخراج کند.
در میان حجم عظیم اخبار کرونایی، مسلمانان مظلوم هند، مورد غفلت افکار قرنطینه شده دنیا قرار گرفته اند.
اتفاقات این روزهای هند نمایش پایان انسانیت است، نه فقط از این لحاظ که با چراغ سبز حامیان حقوق بی بشر!!دولت هند افراطی ها را به جان مسلمانان انداخته است، بلکه به این دلیل که سایر دولت ها و حکومت ها روزه سکوت گرفته اند.
بعدها تاریخ ما را چگونه قضاوت میکند وقتی برادرانمان را مظلومانه میکشند و ما ساکتیم، حالا ماییم و مسلمانان مظلوم هند و صدایی که نمی شنویم …
انتهای پیام/